Singular เมื่อสองเราคือหนึ่งเดียว

บทเกริ่น .. MissDaisy

งานเขียนเรื่องนี้ ป้าหมายใจว่าจะให้เป็นงานเขียนที่เป็นเรื่องเป็นราว และยาวพอจะเรียกว่าเรื่องสั้น .. ความตั้งใจนี้มีมาได้สักระยะ เมื่อได้เขียนระบายความเพ้อพกในอก ออกมาเป็นฟิคชั่นสั้นๆได้สิบกว่าตอน .. แต่ที่ยังไม่ได้เริ่มต้นเสียที ติดเพราะว่าป้าไม่ใช่นักเขียน ป้าเป็นเพียงนักเพ้อหรือที่รู้กันอีกคำคือ .. นักจิ้น ..

เมื่อไหร่ที่อาการจิ้นของป้ากำเริบ เรื่องราวมากมายที่เป็นผลพลอยได้จากการจิ้นก็สุมในอก พอเรื่องเยอะ อกอันมีอยู่น้อยนิดของป้าก็เริ่มอึดอัด เลยต้องหาทางระบาย โดยการเขียนออกมาเป็นตัวหนังสือ .. พอเป็นตัวหนังสือก็กลายเป็นเรื่องราว และได้นำมาแบ่งปันให้บรรดาขาจิ้นทั้งหลายได้อ่านกันเล่นๆ .. บวกกับป้าเป็นคนที่นับได้ว่าอ่านหนังสือ นวนิยาย หรืองานเขียนต่างๆน้อยมาก เพราะฉะนั้นการใช้ภาษาและความลื่นไหลในการแปรความคิดจากสมองมาเป็นตัวอักษร จึงถือเป็นเรื่องยากสำหรับป้ายิ่งนัก ..

แต่ถึงกระนั้น อาการอยากระบายของที่ค้างในอก ก็มีพลังมหาศาล จนทำให้ป้าอาจหาญ กล้าพอที่จะเขียนเรื่องสมมติในจินตนาการของตัวเอง มานำเสนอให้นักจิ้นทั้งหลายได้ลองอ่านกันเล่นๆ ยามขาดแคลนเรื่องสนุกๆจากนักเขียนมืออาชีพท่านอื่นๆ

Singular เมื่อสองเราคือหนึ่งเดียว .. เป็นเรื่องแต่งที่เกิดจากข้อมูลในสมองแรมต่ำของป้า .. เคยอ่านอะไร หรือเคยรู้เรื่องไหนมา บางอย่างยังตกค้างอยู่ในร่องตื้นๆในสมอง บางอย่างลื่นไถลปลิวไปตามสายลมเสียสิ้น .. เพราะฉะนั้นถ้าแม้นผู้อ่าน อ่านแล้วสะดุดกับเรื่องราวหรือข้อมูลที่ดูคล้ายจะเหมือนจริงแต่ก็ไม่ใช่ความจริง ก็ขอจงอย่าได้ใส่ใจ เพราะป้าก็ไม่ได้ให้ความสนใจกับความเป็นจริงซักเท่าไหร่ หากแต่สิ่งที่ป้าใส่ใจและให้ความสำคัญ คือเรื่องราวที่ป้าต้องการให้เกิดขึ้นในเรื่องสั้นเรื่องนี้ต่างหาก

อย่างนั้นแล้ว ข้อมูลที่ไปพ้องกับความจริงบางอย่าง จึงเป็นเพียงส่วนอันน้อยนิดที่ปนอยู่ในเรื่องราวของการโกหกของป้า .. บุคคลทั้งหลายที่โลดแล่นอยู่ในเรื่องสั้นเรื่องนี้ จึงเป็นเพียงบุคคลสมมติ เรื่องราวทั้งหมดที่จะเกิดขึ้นเรื่อยๆ ต่อจากนี้ไป จึงเป็นเพียงเรื่องราวสมมติ .. ก็เท่านั้น

ท่านใดอยากลองอ่านเรื่องสมมติ ก็ลองคลิกเข้ามา และเลื่อนเมาส์ลงไปเรื่อยๆ หากว่าอ่านแล้วรู้สึกเพลินดี ก็เลื่อนลงไปอีก แต่หากว่าอ่านแล้วขนคิ้วเริ่มพันกัน ก็คลิกเครื่องหมายกากบาทบนมุมขวาของจอคอมพิวเตอร์เสีย ..

ท่านใดเผลออ่านไปจนจบบท จบตอน แล้วยังเผลอรออ่านตอนต่อๆไป เรื่อยๆ .. ป้าขอกราบงามๆแทบอกในความอดทนอันสูงสุดของท่าน (ฮา)